Ημέριος ή Ιμέριος

Όνομα στρατιωτικών ηγετών και αυλικών του Βυζαντίου. 1. Στρατηγός του Ιουστινιανού A’ (α’ μισό 6ου αι. μ.Χ.). Καταγόταν από τη Θράκη. Πήρε μέρος στην εκστρατεία του Βελισάριου κατά των Βανδάλων της βόρειας Αφρικής και, μετά τη συντριβή των τελευταίων, παρέμεινε εκεί, υπό τις διαταγές του στρατηγού Σολόμωνα. Τo 538, όταν εκδηλώθηκε η ανταρσία του Στότζου, ο Η. στάλθηκε εναντίον του, αλλά ηττήθηκε και πιάστηκε αιχμάλωτος. Οι στασιαστές τον χρησιμοποίησαν για να καταλάβουν με δόλο την πόλη Αδραμητό, αλλά μετά το γεγονός αυτό o Η. κατόρθωσε να δραπετεύσει και να ξαναπεράσει στην υπηρεσία του αυτοκράτορα. Αργότερα πολέμησε εναντίον των Γότθων της Ιταλίας και το 551 ήταν φρούραρχος του Ρηγίου, το οποίο πολιορκήθηκε από τον ηγεμόνα των Γότθων Τωτίλα. Ο Η. αναγκάστηκε να παραδοθεί, ύστερα από μακρόχρονη και πεισματώδη αντίσταση, εξαιτίας έλλειψης τροφίμων. 2. Λογοθέτης του αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού (τέλη 9ου – αρχές 10ου αι. μ.Χ.). Υπήρξε ναύαρχος του βυζαντινού στόλου και το όνομά του συνδέθηκε με τις αποτυχημένες προσπάθειες του Βυζαντίου κατά την πρώτη δεκαετία του 10ου αι. να αμφισβητήσει τη θαλάσσια κυριαρχία των Αράβων. Το 902, με μία δύναμη 187 πλοίων και 13.000 στρατιωτών, επιχείρησε να αποσπάσει την Κρήτη από τους Άραβες, αλλά απέτυχε, ενώ το 904 απέφυγε τη σύγκρουση με τον αραβικό στόλο στο βόρειο Αιγαίο, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να επιτεθεί στη Θεσσαλονίκη και να την κυριεύσει στις 31 Ιουλίου του ίδιου χρόνου. Ο Η. κατόρθωσε να αποσπάσει μία νίκη το 905 και το 910, επικεφαλής ισχυρής ναυτικής δύναμης, αποβιβάστηκε στην Κύπρο, την οποία θέλησε να χρησιμοποιήσει ως ορμητήριο για τις επιχειρήσεις του εναντίον της Συρίας. Ωστόσο, το καλοκαίρι του 911 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το νησί –το οποίο κατελήφθη από τους Άραβες– και τον Οκτώβριο (κοντά στη Χίο) υπέστη συντριπτική ήττα από τον αραβικό στόλο τον οποίο διοικούσαν οι εξωμότες Λέων και Δαμιανός o Τύριος. Κατά την επιστροφή του στην Κωνσταντινούπολη το 912 φυλακίστηκε σε μοναστήρι, κατά διαταγή του αυτοκράτορα Αλέξανδρου –ο οποίος στο μεταξύ είχε διαδεχθεί τον Λέοντα ΣΤ’– όπου πέθανε λίγους μήνες αργότερα. 3. Αυλικός του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ’ (μέσα 9ου αι. μ.Χ.). Ήταν γνωστός και με την προσωνυμία χοίρος, ενώ είχε εξασφαλίσει την αυτοκρατορική εύνοια με την παροιμιώδη αισχρολογία και τους τολμηρούς αστεϊσμούς του.